Reisverslag 3 Beep Beep

Maandag arriveerden Tannie en Melissa in het resthouse. Tannie is een docent in farmacie en Melissa is tandarts; allebei werkzaam voor een week in de BBH. In het ziekenhuis heb ik veel patiënten gezien op de kinderafdeling. Ik vroeg waar de ouders van de kinderen slapen, aangezien het voor veel gezinnen een behoorlijke afstand is wat ze moeten afleggen. Blijkt dat de ouders, als de kinderen klein zijn, bij het kind in bed slapen en anders slapen ze op een dun matje onder het bed van hun kind.
Overal waar je kijkt in het ziekenhuis hangen geplastificeerde A4tjes met teksten over gezondheid qua voeding en bewegen.
In het ziekenhuis heb je verschillende klasses. De afdeling op zichzelf; hier lig je op zaal met 35 anderen patiënten, secondary ward; hier lig je op zaal met 5 anderen patiënten en de private ward, de patiënt heeft hier beschikking over een eigen kamer, op deze afdeling zijn 5 kamers.

Dinsdag ben ik voor het eerst op home visits geweest voor mijn onderzoek. Hier heb ik verschillende aandoeningen gezien in verschillende leeftijdscategorieën zoals CP, CVA, spieratrofie en de klompvoet. Wat mij het meest opviel was een 77-jarige man, met een enorme spieratrofie in zijn gehele lichaam. Daarnaast had hij veel pijn in zijn rug en linkerbeen. Helaas kon de arme man zich alleen maar uitdrukken door te wijzen en onverstaanbare klanken te gebruiken. Ik heb aangeraden om voor hem pictogrammen te ontwikkelen, zodat hij minder gefrustreerd raakt dat hij niet begrepen wordt en dat mensen eenvoudiger met hem kunnen communiceren.
Van het laatste huisbezoek (bij een CP kind) kregen wij, als bedankje, een flinke tros bananen van de ouders. Hier waren we erg blij mee. Op de terugweg reden we langs veel kinderen. Zodra ze de auto zagen sprongen ze opzij in het gras en begonnen ze te zingen; “Beep beep motor car, can you carry me to school?” en bleven dit herhalen totdat wij uit hun zicht verdwenen waren.

Toen ik woensdag terugliep van de BBH naar de resthouse, stonden horden mensen te kijken naar het grasveld omdat er een helikopter was geland. Alle mensen, groot en klein, waren door het dolle heen, waarschijnlijk omdat ze nog nooit een helikopter gezien hadden.

Donderdag- en vrijdagmiddag heb ik samen met Timothy een workshop verzorgd over Cerebrale Parese. De workshop ging erg goed en ik kreeg complimenten voor mijn Engels. Ik was donderdagochtend ook aanwezig bij de andere workshops. Achteraf had ik hier spijt van, aangezien het gesneden koek voor mij was. De inhoud van de overige workshops gaf duidelijk het niveau aan van de fieldworkers. De definities "disability, development en leadership” dienden hier nog uitgelegd te worden. Na de workshop van vrijdag ben ik samen met Tannie en Melissa naar het huis van de tante van Tannie geweest en kon ik weer experimenteren met lokaal voedsel. Ditmaal was het Fufu met Orake saus en geroosterd rundvlees. De Orake saus, gemaakt van een plant, zag er niet al te smakelijk uit het was groen en slijmerig, maar het smaakte heerlijk! Daarna hebben Melissa en ik Tannie uitgezwaaid en hebben Melissa en ik een filmavond gehouden.

Zaterdag heb ik voor het eerst een tibiafractuur (scheenbeenbreuk) gegipst. Het was makkelijker dan ik dacht, het natte gips rol je net als een verbandje over de synthetische watten en strijk je daarna glad met je handpalm. Na werktijd heb ik Melissa uitgezwaaid, ze komt over twee weken weer terug voor een week.

Zondagmiddag vroeg Nadine mij mee naar een koorrepetitie. Het zingen was erg leuk om te doen.
Rond 17 december geven we als koor een concert in de kerk tegenover de resthouse.