Deze week hebben ze de gehele fysiotherapieafdeling opnieuw geverfd. Het is mooi geworden, alle wanden zijn wit en lichtblauw.
Maandag arriveerden veel mensen in de resthouse, er was een belangrijke vergadering voor een aantal dagen gepland in het ziekenhuis. Normaal gesproken zijn er 1 tot 2 vrouwen in de resthouse om te koken, nu hadden ze er 6-8 opgetrommeld en zijn hele dagen bezig om alles op tijd klaar te krijgen.

Op dinsdag en woensdag ben ik naar Jakiri geweest voor home visits. Deze stad lag gelukkig niet ver van Kumbo en de weg was volledig geasfalteerd. In Jakiri ontmoette ik drie nieuwe veldwerkers. Helaas was het niveau erg laag van de interventies die zij lieten zien. Een van de veldwerkers begon fanatiek te wrijven over de huid van verschillende gewrichten bij een kind met CP. Hij was er van overtuigd dat de gewrichten hierdoor soepel werden. Toen ik dit filmde, moest ik mijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Later begreep ik dat de veldwerkers over het algemeen alleen de basisschool afgemaakt hebben en vervolgens niet verder zijn gaan leren. Dit verklaart het enigszins, alhoewel ze ook een training krijgen van zes maanden.

Woensdagmiddag ben ik naar de bank geweest, helaas accepteerde de enige bank in Kumbo mijn VISA card niet. Gelukkig kon ik de volgende dag via het ziekenhuis alsnog geld krijgen, waardoor ik het ga redden tot het einde van mijn reis. Mijn team heeft woensdagmiddag de halve finale gespeeld van de handbalcompetitie. Helaas hadden we verloren met 2-4. Een teamgenoot gooide de bal over het doel de bosjes in dus dat werd 10 minuten zoeken naar de bal. Helaas werd deze verloren tijd niet bij de speeltijd opgeteld, anders hadden we misschien nog wel een kans gemaakt.

Vrijdag kreeg ik van Timothy een jonge patiënt, een meisje van 6 jaar. Timothy vertelde mij dat de moeder in haar dorp had gehoord dat er een “blanke fysiotherapeut” aanwezig is en zij wilde dat haar dochter alleen door mij werd behandeld. Overigens merk ik steeds vaker dat patiënten door mij behandeld willen worden, ze hebben meer vertrouwen in mij dan mijn collega's. Het meisje had een atactisch beeld en hersenschade opgelopen vanwege een medicijn wat ze kreeg toen ze één week oud was, terwijl dit nooit gegeven had mogen worden. Daarnaast had ze een behoorlijke cognitieve achterstand, ze sprak nog maar twee woorden achter elkaar. Ze kon niet zelfstandig lopen, staan en springen. Ik heb veel speelse oefeningen met haar gedaan met o.a. traplopen, springen, lopen en ooghandcoördinatie. Zo vond ze een dop op de pen doen heel erg moeilijk, dit lukte haar zelfstandig na 10 keer. Ik heb de moeder aangeraden om zoveel mogelijk met haar te oefenen in de breedste zin van het woord, ze komt over 3 weken terug en ben benieuwd naar de vorderingen. Vervolgens heb ik de rest van de dag aan mijn onderzoek gewerkt.

Melissa en ik zijn veel uit eten geweest deze week. Gemiddeld waren we 2000 CFA kwijt (= €3,-) per avond. Ze maken hier heerlijke verse smoothies en salades. Dit was een fijne afwisseling van de rijst, die begon ik een beetje zat te worden. In het weekend heb ik een witte blouse en zwarte ballerina’s gekocht die deel uit maken van het uniform dat we moeten dragen voor het concert.
Deze week kwam ik heel veel kleine kinderen tegen op straat en ze roepen “a white person, a white person!” ze pakken mijn hand vast en gaan een stukje meelopen (totdat de moeder ze terugroept) met een glimlach van oor tot oor, heel schattig.