Reisverslag 4 als sardientjes in een blik

Maandagochtend ontmoette ik Elage, een nieuwe gast in de resthouse. Hij is tandarts en kwam Melissa vervangen voor een week. Na mijn ontbijt was het tijd om op huisbezoek te gaan in Shuf en Mbveh. Hier zag ik 2 kinderen, waarvan een met CP en de ander met een neurologische aandoening. De jongen met CP had ik vorige week gezien op de fysio afdeling en de moeder had handspalken gekregen die hij dag en nacht moest dragen. Toen ik arriveerde had hij ze niet om, de moeder was vergeten hoe de handspalken om moesten. Ik heb dit opnieuw uitgelegd, het kind onderzocht in de thuissituatie. Daarna zag ik een vrouw met spieratrofie en een met een bacteriële infectie.
’s Avonds ben ik met Elage naar Squares geweest. Dit is een markt met een minibar, waar je allerlei voedsel kan kopen. We hebben makreel, aardappelschijfjes en soja gegeten. Soja is gerookt rundvlees op een satéprikker met uien.

Dinsdag kreeg ik een nieuwe patiënt met rugklachten. Naast de bekende oorzaken zoals overbelasting, verkeerd tillen en een verkeerde houding, leerde ik vandaag een vierde oorzaak; respect. In sommige streken, wanneer een vrouw met een man trouwt dient de vrouw respect te tonen naar de vader van haar man. Dit moet ze doen door heel diep voorover te buigen en te blijven in deze houding, totdat de vader weg is. Dit duurt vaak uren! Wanneer de vrouw niet buigt, toont ze geen respect en dat kan straf opleveren. De PT leert de vrouwen om te hurken, terwijl ze de rug recht houden en het hoofd te buigen, zodat de rug ontlast wordt.

Timothy en ik gingen woensdag op Home visits in Ngehdzen. We namen vanaf de praktijk een rolstoel, 1 paar elleboogkrukken en een speciale stoel mee voor een kind met CP. Vanaf het moment dat wij met de auto aan kwamen rijden, begon iedereen luid te zingen en te dansen. Iedereen was zo vrolijk dat wij er waren. Daarnaast waren er ook nog drie Amerikanen gearriveerd. Het hoofd van de community maakte er een hele happening van. We kregen speciale plaatsen vooraan, er trad een kinderkoor op, er werd een sketch uitgevoerd en we zijn aan iedereen voorgesteld. De Amerikanen en ik kregen als bedankje een Afrikaanse tas gemaakt van Bamboe en een soort zwart petje, super lief!
De Amerikanen hadden drie enorme koffers met dekens meegenomen, paracetamol, speelgoed en pennen. Daarnaast was er een enorme hoeveelheid tweedehandse kleding aangekomen, een ieder mocht 1 broek en 1 shirt kiezen. Ze waren zo blij met de kleding, ze renden gelijk naar huis om het aan te trekken.
Vannacht had ik slecht geslapen, zelfs met een muskietennet vind ik 's ochtends spinnen in mijn bed (en ik haat spinnen!). Dat is een ding wat ik niet zal missen wanneer ik weer terug ben in Nederland. Ik vind het moeilijk om te wennen aan de insecten hier. Na de home visits heb ik een spray gekocht, zodat ik ze in ieder geval niet meer in mijn kamer heb.

Donderdag ben ik op outreach naar Boh-Oku geweest met collega’s van de BBH. Outreach betekent dat je naar een afgelegen gebied gaat om op deze manier de mensen te bereiken die ver van het ziekenhuis af wonen of financieel niet even de reis kunnen maken. Iedere afdeling (KNO, fysiotherapie, mental health, verpleegkunde en oog) was vertegenwoordigd door één collega. Iedere collega begon met een introductie over zijn of haar vakgebied. Vervolgens werden de namen opgenoemd. Als je naam werd opgeroepen, noemde je waar je last van had en werd je ingedeeld in groepen. Ik heb samen met Comfort (collega fysiotherapeute) de patiënten gezien voor een screening. Hier maakte je de beslissing of de aandoening behandeld kon worden door follow up door een fieldworker of dat ze daadwerkelijk alsnog naar BBH moesten komen voor een uitgebreid onderzoek. ’s Avonds heb ik aardappelschijfjes met omelet gegeten met Elage.
Het is overigens heel normaal om een auto zo vol mogelijk te proppen met mensen. Zo wordt een vijf persoonsauto met gemak een acht persoonsauto. Geen enkele auto zou een APK beurt doorstaan, Carglass zou allang een miljardenbedrijf zijn gezien de hoeveelheid sterren in de ruiten.

Op vrijdag was het heel erg rustig in de praktijk. Ik heb mij bezig gehouden met het uitleggen hoe een laptop werkt aan Gladys. Veel mensen weten niet hoe een computer werkt, daarom moest ik met de basis beginnen; hoe zet ik de laptop aan en uit en wat betekenen alle toetsen op het toetsenbord etc. Ook heb ik gewerkt aan een datasheet, want Timothy wilt volgende week maandag de administratie gaan digitaliseren. Het zal mij benieuwen, aangezien de meeste collega’s nog nooit getypt hebben of ze zijn mega langzaam.
Ik heb Emmanuel geholpen met het kiezen van een goede gratis typecursus, hij wilt dolgraag snel leren typen. Het is duidelijk te merken dat Timothy en Emmanuel degene zijn die mee willen gaan met de tijd en de overige vier vinden het allemaal wel goed zoals het nu gaat en zien liever geen verandering. Na het werk heb ik gevolleybald tot het donker werd.

Zaterdagmiddag ben ik met Nadine en Petra naar de markt geweest. Opvallend waren de hoeveelheid tweedehands winkels waar je schoenen en kleding kon kopen. 's middags ben ik bij de studenten blijven eten. Ze vinden het leuk om mij allerlei gerechten te laten proeven, ik mag elk weekend bij hun eten als ik wil. 's middags at ik Pepper; ontzettend pittig gerecht gemaakt van gepureerde aardappels met pittige kruiden. Ik ben pittig eten niet gewend, dus mijn 1 literfles water was binnen mum van tijd leeg. 's avonds kon ik rijst met makreel en een lekkere saus mee eten :)
Zondag heb ik het lekker rustig aan gedaan, 's middags geoefend voor het concert. Daarna samen gegeten met Petra en Odylia.