Reisverslag 10: Kerst met bruine sneeuw

Je kon merken dat het vakantie was, het patiënten aantal liep enorm terug deze week. Maandag kon ik eindelijk de pakketjes die mijn ouders gestuurd hadden ophalen. De chocola en koekjes vonden de collega’s heerlijk om te proeven. In een pakket zaten ook mini kerstballetjes in een doosje en een vrouwelijke collega zag dat en zei; “oh wat een mooie oorbellen, mag ik er een paar?” Ik moest erg lachen en heb toen uitgelegd dat wij in Nederland hiermee de kerstboom versieren. Nou dat kostte nog wat moeite om haar te overtuigen want ze bleef volhouden dat het oorbellen waren, totdat ik er een uit het doosje haalde en aan haar liet zien dat dit toch echt niet mogelijk was. Kerstballen kennen ze hier niet, ze versieren de kerstboom voornamelijk met ballonnen. Ook de stad is niet versiert, het is te duur om verlichting aan te schaffen.
In de middag ontmoette ik de Nederlandse Joanna, zij blijft een jaar in Kumbo. Wat heerlijk om weer Nederlands te praten. Ik merk nu al dat ik Engels door Nederlands heen ga mixen, dat wordt wennen straks als ik terug ben. ’s Avonds kwam Yuven langs vanuit Bamenda in de resthouse en hebben we een film gekeken op mijn laptop.

Dinsdag was een saaie dag, er waren geen patiënten dus zijn de sociale vaardigheden optimaal benut. Woensdag heeft Nadine mij geleerd hoe ik plantain bereid, heel erg makkelijk. Plantain ziet er exact hetzelfde uit als een banaan, alleen dan maat XL. Nadat je de schil van de plantain verwijderd hebt, snij je de plantain in plakjes. Vervolgens doe je een laag olie in de pan en wacht je tot het heet is, dan kun je de plantain erin bakken. Na 5 minuten is het klaar en is het een zachte en zoete plantain.

De volgende dag was het Christmas Gift Day in de BBH. Dit betekent dat ieder personeelslid een klein cadeautje koopt voor een patient die tijdens de kerstdagen in het ziekenhuis moet verblijven. Mijn collega’s kochten allemaal een stuk zeep, maar ik vond dat saai dus ik had Lipton thee en blokjes Maggi gekocht. Onze afdeling ging naar de chirurgische afdeling om de cadeautjes uit te delen en hier waren ze er erg blij mee.
Glenn had mij uitgenodigd om ’s avonds met zijn vrienden naar een restaurant te gaan op 10 minuten rijden. De plek waar het restaurant zich bevond had een enorm gaaf uitzicht over de heuvels van Kumbo. Al snel hadden wij brandhout gevonden voor het kampvuur en kon de avond beginnen. We hebben soja (plakjes rundvlees aan een satestokje) en gefrituurde aardappeltjes gegeten.

Ik kreeg veel uitnodigingen om tijdens Kerst langs te komen, maar het waren er te veel om ook daadwerkelijk waar te maken. ’s Middags ben ik eerst naar het huis van Nadine geweest, vervolgens het huis van Joël, Edna en als laatste het huis van een vriendin van Edna.
In Kameroen vier je alleen Eerste Kerstdag en geen Tweede Kerstdag. Dat is hier een normale werkdag. Het is een gek idee om kerst te vieren bij een temperatuur van 31˚C, ik had dan ook voor het eerst niet echt een kerstgevoel.

Zondagmiddag had ik afgesproken om met Joanne te lunchen bij The Coffeeshop. Het was erg gezellig en een restaurantmedewerker vertelde dat ze vanaf 1 januari pizza’s gaan maken, puur biologisch. Dus mooi een reden om uit te proberen volgende week.

Ik begin te merken dat het droogseizoen een piek bereikt. Op alle wegen die niet geasfalteerd zijn ligt er 1-5cm los bruin fijn zand. Wanneer een auto er overheen rijdt of het waait, wervelt het hoog op en daalt het neer op alles en iedereen. Zeker omdat auto’s je op een haar na passeren met hoge snelheid, komt er veel zand omhoog en prikt heel erg in je ogen en je luchtwegen, waardoor je veel moet hoesten. Een buf en zonnebril zijn dan ook mijn vaste accessoires als ik op pad ga.

Volgende week ga ik de training school voor Fysiotherapie bezoeken en dan kan ik beginnen met het schrijven van het laatste stukje van mijn onderzoek. Ik heb gelukkig al erg veel op papier staan, want 5 januari is mijn deadline.